Ontdek nieuwe plekken in Spanje | Onderweg naar Spanje
Jan 232016
 

Op de vrije zondag trekken we erop uit om de omgeving te verkennen. Weg van de gangbare wegen is er zoveel moois en interessants te ontdekken, dat het steeds weer de moeite waard is om stevige schoenen aan te trekken en op pad te gaan. Uiteraard mag de camera niet vergeten worden en meestal gaan de honden ook mee. In dit blog neem ik je mee op een tocht door het verleden. We gaan de bergen rondom Vera en Mojácar in. Loop je mee…?!

Met de auto rijden we via Turre langs de golfbaan van Cortijo Grande de Sierra Cabrera in richting de voormalige Moorse nederzetting Cabrera. Net voordat we die bereiken gaan we rechtsaf richting Teresa. Hier parkeren we de auto en kan onze wandeling beginnen. Voor mensen die iets slechter ter been zijn, raad ik het niet aan om deze route te lopen. Het grootste gedeelte van de ruim 13 kilometer is over onverhard terrein, met rotsige afdalingen en smalle paadjes langs een bergwand. Speciaal voor die mensen die deze tocht zélf niet kunnen ondernemen, zal ik proberen het hier zo uitgebreid mogelijk te beschrijven, zodat je voor jezelf een voorstelling kunt maken hoe het is.

Costa de Almería

De Costa de Almería, in het zuid-oosten van Spanje, is het meest oostelijke gedeelte van Andalucía. Deze regio werd al door vele volkeren bewoond. Feniciërs, Cartagen, Romeinen, Visigoten, Arabieren en daarna de Katholieken leefden van landbouw, veeteelt, visserij en mijnbouw. De bergen in deze provincie zijn, net zoals in het overige gedeelte van zuid Spanje, rijk aan ijzererts, mineralen, kalk, zilver en in mindere mate goud. Dit in combinatie met een goed klimaat trok veel mensen naar dit gebied en juist de restanten van vroegere beschavingen maakt een wandeling als deze zo interessant.

Terug in de tijdTerug in de tijd

Direct bij het begin van onze route laten we de geplaveide asfaltweg achter ons en dalen via een onverhard pad, bestaande uit zand, gravel en kleine keitjes, letterlijk af naar het verleden. In het dal beneden ons valt je oog direct op de eenzame ruïne van een voormalige katholieke kerk. Deze kerk, gebouwd in 1505, staat op de resten van een voormalige moskee en vormde het hart van de inmiddels geheel verdwenen nederzetting Teresa. Misschien is de term nederzetting wel een te kleinerende benaming voor een plaats waar in vroeger tijden honderden gezinnen woonden. Waar een kasteel stond en waar de Arabieren, in de volksmond Moren genoemd, zich naast de landbouw vooral bezighielden met het kweken van zijderupsen.

Kerk van binnenDe voormalige kerk is nu half vergaan en het dak is verdwenen. Je kunt er wel in en krijgt dan een indruk van hoe het ooit was. Boven de kerk, als je ervoor staat aan de rechterkant, liggen tegen de bergwand enkele grotten. Op, voor en naast deze grotten stonden vroeger de huizen en er tegenover, op een plateau bovenop een andere heuvel, stond het kasteel. Dit kasteel werd door de Katholieken verwoest toen de Moren verdreven werden om te voorkomen dat ze nog terug konden komen en zich dan zouden verschansen achter de dikke muren van het kasteel.

Rambla

We vervolgen onze weg door de inmiddels droge rivier. Vroeger was hier echter water in overvloed. Vanuit de omliggende bergen kwam het via twee afwateringskanalen, rambla’s genoemd, de vallei binnen. Na de Romeinen waren vooral de Arabieren goed in het kanaliseren van dat water en zij bouwden dan ook dammen en water depots zodat de velden bevloeid konden worden en de bewoners het water konden gebruiken voor hun dagelijkse levensbehoeften.

We lopen door de rambla en passeren een soort van stuwdam die er vermoedelijk voor moest zorgen, dat er niet teveel water ineens door het laatste gedeelte van dit dal stroomde alvorens het via een enorme waterval een nog dieper geleden dal in stortte met als gevolg dat daar alles onder water zou lopen en men de velden niet meer kon bewerken.

Afdalen langs een waterval

Waterval

Het lijkt erop dat onze route abrupt doodloopt tegen een steile rotswand, maar er blijkt alsnog een kleine doorgang te zijn. Om de hoek van een grote rots die de rambla enigszins blokkeert, staan we ineens aan de bovenkant van een reusachtige waterval vol met gigantische keien tussen uitgesleten rotswanden. Het uitzicht op het dal is prachtig, maar… hoe komen we hier ooit naar beneden?!

De oplossing blijkt te liggen in een stukje klimmen over een rots waarna we aan de andere kant via een oude, half vergane in de bergwand uitgehouwen trap af kunnen dalen tot op een plateau waar we van bovenaf opkeken. We klimmen een klein eindje naar beneden via de waterval, maar komen er al snel achter dat dit onmogelijk de route kan zijn om veilig in het dal te komen.

WandelpadSmal paadje

Dan zien  we ineens een heel smal paadje van zo’n 50 cm breed dat vanaf de waterval langs de bergwand verder loopt. Dat paadje is aangelegd op een soort van steunmuur tegen de berg. Deze muur loopt in verschillende etages en lijkt gemaakt te zijn om te voorkomen dat de bergwand uitgesleten werd en uiteindelijk in zou storten door het water dat met een geweldige kracht naar beneden moet zijn gestort. Hoewel de rambla nu droog en zodoende ook de waterval in ruste is, kun je aan de enorme rotsblokken en keien nog zien met wat voor geweld het water zich hier ooit een weg gebaand heeft.

Aan de overkant van de rambla, op de tegenover gelegen helling, hebben we een goed zicht op de landbouw activiteiten van vroeger jaren. Om ervoor te zorgen, dat het land goed bewerkt kon worden en te voorkomen dat het water langs de gewassen de rivier in stroomde, zijn er tegen de helling diverse plateaus gemaakt. Temidden van deze terrassen staat nog een ruïne van een huis of een schuur.

Moestuin en water

We dalen verder af om uiteindelijk op een redelijk groot plateau uit te komen, dat direct aan de rambla grenst. Dit heeft alles weg van een vroegere moestuin. De fruitbomen, zoals granaatappels, vijgen en amandelen, staan er nog steeds en met de rivier bij de hand was het vrij eenvoudig om hier ook groenten te verbouwen.

De pijlen en kleurmarkeringen geven aan, dat we voor het vervolg van onze route de rambla weer moeten volgen. Vanaf dit punt heb je een goed beeld van waar we vandaan gekomen zijn. We zien de bergen met daartussen de ruige opening waar de waterval naar beneden kwam en waarlangs wij zijn afgedaald. Heel ver weg hoor ik water stromen, dus wijken we een klein eindje van de route af en lopen in de richting van de voormalige waterval. Aangekomen bij de laatste rotsen die de rambla van de waterval scheiden, zien we vanuit het dichte riet een klein stroompje water komen dat tegen de rotsen een ondiepe poel gevormd heeft. Dat is tevens het enige water dat we in deze vroegere rivier zullen zien.

Vergane glorieRuïnes

Na enkele kilometers door de rambla gelopen en gekropen te hebben (op sommige plaatsen is de begroeiing zo dicht dat je alleen ziet waar je heen moet door het gravelpad van de droge rivier te volgen). Komen we weer op een open gedeelte. Een nieuwe vallei tussen de bergen met groene plateaus en enkele ruïnes. Ook deze woningen, gebouwd van keien, rotsen en boomstammen, kun je van binnen bekijken, hoewel je ze door het ‘open karakter’ ook van buitenaf geheel kunt overzien. In de tijd van nu is het moeilijk voor te stellen, dat mensen vroeger zo afgelegen hebben gewoond. Toen waren er echter geen supermarkten en met de rivier voor de deur was het vrij eenvoudig om in hun eigen levensbehoeften te voorzien. In de directe omgeving van de ruïnes was voldoende ruimte om koeien, geiten en schapen te houden, terwijl de beste plek voor de moestuin direct langs de rivier was.

Over de toppen van de bergen

Langzaam loopt het pad omhoog en voordat we er erg in hebben ligt de rambla ver onder ons. We komen op een pad dat langs de velden tussen de bergen loopt. Van bovenaf zie je het lichte zandpad van de ene berg via een klein dal naar de andere heuvel kronkelen. Ondertussen kunnen we geniet van een geweldig uitzicht over de toppen van de bergen en worden we overvallen door een oorverdovende stilte. We zijn helemaal niemand tegengekomen en buiten het gezang van de vogels en onze eigen voetstappen hoor je helemaal niets.

Boven de bergtoppen

Onderweg komen we nog langs diverse voormalige cortijos, gebouwd op grote hoogvlaktes tussen de bergen, maar ook deze zijn al tientallen jaren geleden verlaten. Uiteindelijk verlaten we het oneindige berglandschap en dalen we weer af naar de rambla. Deze keer is het een veel bredere bedding met minder begroeing, maar met hoge rotswanden aan weerszijden. De bedding bestaat uit mul zand en hele kleine steentjes, waar je bij elke stap behoorlijk in wegzakt en wat het lopen aanzienlijk zwaarder maakt.

Los Murtales

Bijna bij het startpuntNa enkele kilometers zwoegen door het mulle zand bereiken we Los Murales, een dennebos midden tussen de bergen. Deze plek is wat lastiger te beschrijven, omdat het zo onvoorstelbaar is. Na rotswanden, oude nederzettingen, droge rivierbeddingen en een prachtig berglandschap sta je ineens in een bos. De rambla loopt ook hier gewoon door en aan de grote keien kun je nog zien, dat ook hier het water ooit wild gestroomd moet hebben. Nu overheerst de stilte en het ruisen van de wind tussen de groene bomen.

Bospad omhoog naar nuWe beginnen aan de klim terug naar de bewoonde wereld en terwijl we steeds verder omhoog lopen, zien we onder ons de werkelijke afmeting van het bos. Het is echt een enorm woud aan dennebomen dat vanuit het dal tegen de helling aan de overkant omhoog loopt en onderdak biedt aan allerlei wild dat hier in de Sierra Cabrera leeft. Wilde zwijnen worden hier regelmatig gezien net als de vossen, konijnen en diverse roofvogels. Na deze wandeling kun je je voorstellen dat deze dieren hier ongestoord kunnen leven, want hier komt zelden iemand hun rust verstoren.

Beginpunt

Eenmaal boven komt het bospad uit op een kleine parkeerplaats van waaruit je weer terug op de geasfalteerde weg komt. Van hieraf is het nog zo’n 1,5 kilometer terug naar het beginpunt waar onze auto staat. Eenmaal op de weg en terug in het ‘nu’ temidden van een berglandschap is het zeer onwerkelijk dat je net uit een groot bos komt. Enkele bochten verder kijken we weer terug in het dal waar eens Teresa lag. We stappen in de auto en rijden de berg af, waarbij we ons voornemen zeker nog eens terug te komen.

LIKE = Meer

De foto’s die ik onderweg gemaakt heb, kun je bekijken in het album op Facebook.
Ik hoop dat je deze wandeling een beetje hebt beleefd zoals wij het ervaren hebben en wellicht heeft dit blog je wel geïnspireerd om er zélf op uit te trekken en op die manier op plaatsen te komen die je met de auto niet kunt bereiken. Als je het leuk vindt om op deze manier meer te weten te komen over voor jou nog onbekende plekjes in Spanje, laat dan een LIKE achter onder deze tekst. Ik zal dan in het vervolg meer van dit soort verslagen op dit blog plaatsen.

Met dit blog doe ik mee aan een blog-competitie ter promotie van wandel- en fietstochten in Spanje. Laat de auto eens staan en trek erop uit. Laat je verrassen door wat je onderweg tegenkomt. Je zult zeker niet teleurgesteld worden!

Als je vragen hebt of meer wilt weten over de route die ik hierboven beschreven heb, laat dan even een reactie achter onder dit blog.

Tot de volgende keer!

 

  11 Responses to “Op ontdekking in Spanje: van Teresa naar Los Murtales”

  1. Wij hebben deze wandeling gedaan een paar weken geleden. Een zéér mooie wandeling, een aanrader!!!

  2. Ja,daar mogen jullie van mij mee doorgaan,het is voor ons wat ver weg om die route op te zoeken,maar misschien komen jullie nog met routes bij ons in de buurt(omgeving Torrevieja)

  3. Ziet er heel leuk uit, erg afwisselende route. Misschien een leuk idee voor in september.

  4. Ziet er heel leuk uit, misschien een leuk idee voor in september

  5. gaan we zeker eens doen!

  6. Super,
    gaan we zeker eens doen.
    Het is altijd leuk een iets langere wandeling te doen niet te ver van huis.
    Voor ons vanuit Vera ben je er direct.
    Bedankt en wat mij betreft mag er meer volgen.

    Groeten,
    Frank

 Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

(required)

(required)